به نقل از «فارس»

اسرائیل تا الان باخته است؛ هم میدان را هم دیپلماسی را

تاریخ انتشار: ۲۴ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۲۹۳۳۲۶

گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس – یادداشت – وحید صمدی .

اسرائیل از زمان تأسیس، تاکنون حداقل 9 جنگ بزرگ و چند جنگ در مقیاس کوچکتر داشته. اما ناظران بین‌المللی به یاد ندارند که اسرائیل چنین شکست چندجانبه‌ای متحمل شده باشد که در جنگ اکتبر 2023 تا الان متحمل شده است.

این حرف شعار نیست. اگر همه ابعاد شکست را در دو بُعد خلاصه کنیم، باید گفت اسرائیل تا امروز، تا روز هفتادم جنگ، هم در میدان نظامی شکست خورده هم در میدان دیپلماسی و باید منتظر شد و پایان این جنگ را نیز دید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

باخت در میدان نظامی

معادله دو قدرت نابرابر

همین ابتدا قبل از اینکه نیاز باشد جزئیات روند میدانی در طول نوار غزه (که 41 کیلومتر است) را مرور کنیم، باید این نکته را پذیرفت که در جنگ میان دو نیرو با قدرت نامتناسب، قدرت ضعیف‌تر اگر از بین نرود، یعنی پیروزی شده. به این معنا که یک طرف ارتش کلاسیک و سرتاپا مسلح اسرائیل است که هم تجهیزات و فناوری پیشرفته نوین دارد، هم پشتیبانی هوایی، دریایی و زمینی و هم برخوردار از پل هوایی تسلیحاتی 24 ساعته آمریکاست. در طرف مقابل، یک گروه آزادی‌بخش مردمی است که نیروی هوایی و دریایی ندارد، سلاح و تجهیزاتش را خودش می‌سازد و از پشتیبانی هم محروم است. در چنین وضعیتی وقتی قدرت برتر با تمام وجود وارد صحنه می‌شود و رسماً اعلام می‌کند هدفش نابودی قدرت ضعیف‌تر است، اما موفق نمی‌شود، از نگاه نظامی، یعنی شکست قدرت برتر و پیروزی قدرت ضعیف‌تر، چون، موجودیت خود را حفظ کرده.

اکنون در میدان نوار غزه، نه تنها حماس موجودیتش بعد از 70 روز در خطر صددرصدی نیست –یا حداقل تا الان چنین ارزیابی وجود ندارد- بلکه به لطف شهر تونلی و راهبرد و تاکتیک جنگی دقیق، موفق شده، دشمن را در زمین غزه زمینگیر کند و ضربات دردناکی به آن وارد کند.

ارتش اسرائیل در یک هفته گذشته در چند محور نبرد، از جمله محله شجاعیه در شرق شهر غزه (شمال نوار غزه) که برای اسرائیل خاطرات بد 2014 را زنده می‌کند، چندین کمین سخت خورده و حدود 50 کشته داده که تقریبا به یک سوم آن اعتراف کرده. حداقل دو نفرشان فرمانده گردان بودند.

کمین سه مرحله‌ای در شجاعیه

از جمله شکست‌های میدانی فقط به نمونه‌ی روز سه‌شنبه (روز شصت و هفتم) اشاره می‌کنیم که در شجاعیه چهار نیروی اسرائیلی کمین می‌خورند و در یک ساختمان کشته می‌شوند. یک تیم پشتیبانی و نجات برای کمک به آنان وارد ساختمان می‌شود. آنها نیز کمین می‌خورند و کشته می‌دهند و ارتباط با یک نیرو قطع می‌شود. فرمانده گردان با ظن اینکه آن یک نفر اسیر شده، خودش با تیم نجات بعدی حمله می‌کنند اما در عین ناباوری کمین سوم را می‌خورند و گروه سوم نیز کشته می‌دهد. این چنین کمین‌خوردن‌هایی اگر متعلق به هفته اول جنگ بود، شاید قابل توجیه بود، اما وقتی نیروها بعد از دو ماه جنگ چنین گرفتار می‌شوند و حداقل دو فرمانده کشته می‌شوند، یعنی یک جای کار اشکال دارد. به قول وال استریت ژورنال، انتقادها در بدنه ارتش زیاد شده و معنای این انتقادها، این است که روند میدانی، روند بدی دارد.

تلفات نظامیان اسرائیلی از زمان آغاز نبرد زمینی –طبق اعلام رسمی ارتش- تا روز شصت‌ونهم، 116 نفر است (445 نفر از ابتدای جنگ). هنوز هیچ منطقه‌ای از غزه نیز تحت تسلط ارتش نیست. ارتش در طول 41 کیلومتری نوار غزه در چندین منطقه نفوذ کرده اما هیچ منطقه‌ای را به معنای نظامی تحت تسلط ندارد و پاکسازی نکرده است. در یک کلام، دو هدف جنگ زمینی یعنی نابودی حماس (یا حداقل سلب قدرت نظامی حماس و حذف سران آن) و هدف دوم آزادسازی اُسرا، محقق نشده است.  

پس نتیجه روند 70 روز جنگ این است که نیروی قوی‌تر (یعنی ارتش اسرائیل) تا امروز ناکام مانده و به بیان بهتر، شکست خورده است. این نتیجه مشخصاً متعلق به جنگ، "تا امروز" است و روند میدانی در فردا یا فرداها مشخص نیست به چه سویی برود و هر لحظه امکان عوض شدن صحنه به سود یکی از طرفین درگیری هست.

باخت در میدان دیپلماسی

مقایسه دو تابلو از وضعیت اسرائیل

در ابتدا همه ابعاد را در دو بُعد خلاصه کردیم: میدانی و دیپلماتیک. اگر همه زیرشاخه‌های بعد دوم (دیپلماتیک)‌ را جمع‌بندی کنیم، می‌شود آن را نیز در دو عرصه تقسیم کرد: عرصه سیاسی جنگ و عرصه افکار عمومی.

برای تبیین اینکه اسرائیل در بُعد دوم نیز شکست خورده، اول، دو تابلو از عرصه سیاسی را نگاه کنیم:‌

تابلو اول؛ وقتی دنیا هفتم اکتبر را دید و اسرائیل هنوز ضربه را هضم نکرده و سردرگم بود، حمایت بی‌سابقه غربی‌ها بخصوص چند کشور دوست اسرائیل، به تل‌آویو سرازیر شد. به تعبیر آلن فِلد عضو موسسه اسرائیلی «شرکای سرمایه‌گذاری Vintage» (با بیش از سه میلیارد دلار سرمایه)، «سران دنیا حمایت بی‌سابقه خود را ابراز کردند و پرچم اسرائیل بر فراز مراکز عمومی سراسر جهان برافراشته شد». مقصود آلن این است که جو بایدن رئیس جمهور آمریکا، ریشی سوناک نخست وزیر اسرائیل و اولاف شولتز صدراعظم آلمان برای ابراز همبستگی و حمایت از تل‌آویو شخصا به اسرائیل رفتند.

تابلو دوم؛ دو ماه از جنگ گذشت. نزدیک به 20 هزار غیرنظامی در غزه قتل‌عام شدند. (به عبارت دقیقتر، نسل‌کشی شد). اسرائیل به قدری متهورانه آدم کشت که صدای دوستانش هم در آمد. دوستان اسرائیل از جمله آمریکا و آلمان و انگلیس با زبان دیپلماتیک توصیه کردند، جوری بجنگ و بکُش که بتوانیم حمایت را ادامه دهیم. بیمارستان بمباران شد. محل تجمع آوارگان بمباران شد. مدارس و مراکز متعلق به سازمان ملل که مردم برای در امان ماندن در آنجا تجمع کردند، بمباران شد. لذا دوستان اسرائیل مثل جو بایدن و دیگران در اروپا، از ترس افکار عمومی داخلی و به دلایل مختلف حقوقی و سیاسی، انتقادهای خود را تشدید کردند و امروز شاهد کاهش شدید حمایت دیپلماتیک از اسرائیل هستیم. به تعبیر روزنامه اسرائیلی «کالکالیست»، «امروز به اسرائیل به این چشم نگاه می‌شود که ساکنان غیرنظامی و ضعیف غزه را می‌کشد و اسرائیل قاتل فلسطینی‌هاست». از طرفی دیگر، آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل که ابتدای جنگ در سخنی دقیق گفته بود اقدام حماس در هفتم اکتبر «از خلأ نیامد»، برای اولین بار بعد از سال 2006، ماده 99 منشور سازمان ملل را برای توقف جنگ در غزه فعال کرد تا درباره در خطر بودن صلح جهانی هشدار دهد؛ اقدامی که اسرائیل را برآشفته کرد. همانطور که مقایسه این دو تابلو نشان می‌دهد، اسرائیل، عرصه دیپلماسی را هم واگذار کرده است.

اگر کشورهای ذره‌ای نبودند!

کاملا روشن است که سطح همبستگی جهانی با اسرائیل در دو سطح سیاسی و افکار عمومی به شکل فزاینده رو به کاهش است. بهترین شاخص در حوزه سیاسی، ترکیب آراء پیش‌نویس قطعنامه اخیری است که آمریکا در شورای امنیت به نفع اسرائیل وتو کرد. در پیش‌نویس این قطعنامه که مصر و موریتانی برای متوقف کردن جنگ، ارائه کردند؛ اولاً: درخواست و اصرار آمریکا برای وارد کردن بند محکومیت حماس را رد کردند. ثانیاً: 153 کشور به آن رأی مثبت دادند و فقط 10 رأی منفی به آن داده شد که دو رأی آن خود آمریکا و اسرائیل بودند. 8 کشوری که به آن رأی منفی دادند، یا به عبارت بهتر، رأی به ادامه جنگ دادند، شامل چند کشور ذره‌ای است که شاید خیلی‌ها اسم آنان را هم نشنیده باشند؛ این هشت کشور موافق اینها هستند: نائورو، میکرونزی، پاپوآ گینه نو، لیبریا، گواتمالا، پاراگوئه، اتریش و جمهوری چک. فقط دو کشور اروپایی در لیست موافقان اسرائیل است و اگر سه کشور ذره‌ای را نادیده بگیریم، در حقیقت فقط پنج کشور از اسرائیل حمایت کردند. 5 مقابل 153. حتی کشورهایی که در پیش‌نویس قبلتر که در 27 اکتبر داده شد، رأی ممتنع داده بودند، در این مرتبه، رأی مثبت و به ضرر اسرائیل دادند مثل کانادا، ژاپن، کره جنوبی و استرالیا. در پیش‌نویس اخیر، کشورهایی مثل بریتانیا، ایتالیا، مجارستان، هلند، لیتوانی، اسلواکی و حتی اوکراین و آلمان رأی ممتنع دادند. یعنی اسرائیل از هر کشور اروپایی، انتظاری نداشته باشد، از آلمان و اوکراین صددرصد انتظار حمایت دارد.

هر چند شورای امنیت با وتو آمریکا راه به جایی نبرد، اما مجمع عمومی روز سه‌شنبه با همان 153 رأی مثبت، و همان 10 رأی منفی، قطعنامه غیرالزام‌آور را علیه اسرائیل تصویب کرد. شاید خود قطعنامه ارزش عملیاتی نداشته باشد، اما شاخص خوبی برای نشان دادن کاهش شدید سطح حمایتی از اسرائیل در عرصه دیپلماتیک کنونی است.

اسرائیل افکار عمومی را هم از دست داده تا الان

در سطح افکار عمومی نیز همین است. تظاهرات‌ها در آمریکا، انگلیس، ایتالیا، آلمان، فرانسه و دیگر کشورها ادامه دارد. همین فشارها سبب تغییر مواضع سران آمریکا، انگلیس و دیگر کشورها شده است. تا جایی که بایدن –ولو به دلایل انتخاباتی یا هر دلیل دیگر- لحن خود را در قبال اسرائیل تغییر داده و وزیر خارجه بریتانیا به تل‌آویو گفته شهرکنشینان افراطی را  که امنیت اسرائیل و فلسطین را همزمان به خطر می‌اندازند جمع وجور کند و گرنه مقامات مسئول اسرائیلی در این پرونده را از ورود به بریتانیا منع خواهد کرد.

آراء مخالف اسرائیل در سطح جوانان مثل دانشگاه‌های آمریکا یا در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی نیز به قدری افزایش یافته که رؤسای چند دانشگاه آمریکا به دلیل مماشات با اعتراضات ضد اسرائیلی بازخواست می‌شوند یا روزنامه کالکالیست اذعان می‌کند که «در دو هفته گذشته خیلی از فعالان اسرائیلی در فضای مجازی، همه وقت خود را برای مقابله با فضای ضد اسرائیلی موجود در شبکه‌های اجتماعی جهانی گذاشته‌اند. خیلی‌ها دارند با جدیت برای مقابله با این فضا کار میکنند، اما اینها... در مقابل افکار عمومی جهانی کافی نیست».

بنابراین آنچه اکنون روشن است، شکست میدانی و دیپلماتیک اسرائیل تا روز هفتادم جنگ است؛ شکستی که برای دیدنش، نیاز به هفتاد روز نبود بلکه در همان روز اول یعنی هفتم اکتبر حادث شد و با کشتار حتی کل دو میلیون انسان بی‌گناه در غزه هم جبران نخواهد شد.

پایان پیام/ص

منبع: فارس

کلیدواژه: غزه افکار عمومی نوار غزه پیش نویس تا الان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۲۹۳۳۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تل‌آویو سست تر از خانه عنکبوت/ رژیم صهیونیستی چطور منزوی شد؟

شرایط ادامه بقا برای رژیم صهیونیستی در جهان روز به روز دشوارتر می‌شود. حنای نتانیاهو دیگر رنگی ندارد و همه جهان به جز هم پیمانان این رژیم آن را شناخته اند. در حالی که هفت ماه از آغاز کودک کشی در غزه می‌گذرد اکنون بسیاری از ملت‌ها و مردم حق طلب جهان خواهان نابودی و انزوای اسرائیل هستند امری که فاصله زیادی تا به وقوع پیوستن ندارد.

شصتمین دوسالانه هنر ونیز که به عنوان المپیک هنر‌های تجسمی از آن یاد می‌شود، طی روز‌های اخیر به صورت رسمی گشایش یافته است. با وجود این، غرفه رژیم صهیونیستی به دلیل ترس و وحشت نمایندگان این رژیم از بروز واکنش‌های شدید اعتراضی، افتتاح نشده است چندی پیش بود که بیش از ۸ هزار هنرمند از سراسر جهان با امضای بیانیه‌ای خواستار ممنوعیت حضور رژیم صهیونیستی از حضور در شصتمین دوسالان هنر ونیز شدند. اکنون در مدت زمانی کوتاه، این بیانیه به امضای بیش از ۲۰ هزار هنرمند از اقصی‌نقاط دنیا رسیده و عرصه را برای کوچکترین بروز و ظهور رژیم صهیونیستی در دوسالانه ونیز ۲۰۲۴ به شدت تنگ کرده است.

اعتراف رسانه های مطرح جهان به انزوای رژیم صهیونیستی 

چندی پیش رسانه آمریکایی آسوشیتدپرس به افول جایگاه داخلی و خارجی رژیم صهیونیستی در خلال ۶ ماه جنگ در غزه پرداخت و نوشت «اسرائیل در موقعیتی متفاوتی نسبت به ۶ ماه قبل قرار دارد. در غزه زمین‌گیر شده، درگیر اختلافات داخلی است، از منظر بین‌المللی منزوی شده و دائماً اختلافاتش با نزدیک‌ترین متحدش (آمریکا) زیاد می‌شود».

آسوشیتدپرس همچنین نوشت: حماس همچنان در غزه سرپاست و حملات رژیم صهیونیستی با بیش از یک میلیون آواره موفق به نابودی آن نشده است».

همچنین چندی پیش رویترز، افکار عمومی جهانی را علیه رژیم اشغالگر دانست و نوشت: حتی در کشورهایی که به طور سنتی، دوست اسرائیل هستند مثل انگلیس، آلمان و استرالیا، افکار عمومی علیه اسرائیل است.

این رسانه انگلیسی زبان، فشار طرفداران حزب دموکرات در آمریکا بر «جو بایدن» رئیس جمهوری این کشور را یادآور شد و نوشت: کاخ سفید نیز ادامه حمایت از اسرائیل را منوط به کاهش تلفات غیرنظامیان کرده است.

رویترز، انزوای رژیم اشغالگر را مربوط به بعد از حمله به کاروان امدادگران سازمان آشپزخانه مرکزی جهانی ندانست و نوشت: حتی پیش از این حمله هم، اسرائیل به لحاظ دیپلماتیک در انزوا بوده زیرا مجمع عمومی سازمان ملل در این ۶ ماه، بارها خواستار آتش بس در غزه و ارسال کمک های بشردوستانه به این منطقه شد.

این رسانه بین المللی، شکست رژیم صهیونیستی در حوزه میدانی نبرد را نیز یادآور شد و نوشت: در حالی که اسرائیل مدعی است هزاران نیروی حماس را کشته و توان مبارزاتی آن را از بین برده، مبارزان حماس همچنان در مناطق مرکزی و شمالی غزه که قبلا پاکسازی شده بودند با نیروهای اسرائیلی می جنگند.

حمله رژیم صهیونیستی به کنسولگری ایران در دمشق باعث شد سران و مقامات کشور‌های متعددی این اقدام را محکوم کنند. به دنبال این جنایت، سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای از جمله سازمان ملل، سازمان همکاری اسلامی، شورای همکاری خلیج فارس، اتحادیه جهانی مسلمانان، اتحادیه عرب، اتحادیه پارلمان‌های عربی و سازمان همکاری‌های شانگهای نیز جنایت رژیم منفور صهیونیستی در حمله به کنسولگری ایران در دمشق را محکوم کردند.

همچنین در خلال نشست شورای امنیت سازمان ملل، کشور‌های سوئیس، چین، روسیه، سوریه، اسلوونی، گوبان، اکوادور و سیرالئون حمله به کنسولگری ایران در دمشق را محکوم کردند.

شیری که موش شد / پیش‌بینی رهبرمعظم انقلاب از حال این روزهای نتانیاهو

بر اساس خبر شبکه الجزیره نخست وزیر این رژیم در حال سقوط بنیامین نتانیاهو» به وزیران کابینه این رژیم دستور داده است از اظهارنظر درباره عملیات موفق تنبیهی موشکی و پهپادی کشورمان علیه سرزمین‌های اشغالی اجتناب کنند.

همچنین بر اساس اعلام این رسانه‌ها، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به وزیران کابینه این رژیم فرمان داده که از اجرای مصاحبه‌های خبری در این خصوص بپرهیزند؛ که همه این موارد از انزوای این رژیم حکایت دارد.

سال ۱۳۹۴ یعنی حدود ۹سال پیش بود که رهبر حکیم انقلاب با جمله «اسرائیل ۲۵ سال آینده را نخواهد دید» پیش‌بینی فروپاشی رژیم اسرائیل، حداکثر تا سال ۱۴۱۹ شمسی را کردند و با توجه به وضعیت کنونی به نظر می‌رسد سرعت و روند تحولات در سرزمین‌های اشغالی، آن‌قدر شتاب گرفته که بتوان حدس زد، این فروپاشی، خیلی زودتر از اینها رخ خواهد داد.

کشورهای همکاری های اسلامی با نشست اضطراری به زیاده خواهی اسرائیل پایان دهند 

حسن هانی زاده کارشناس مسائل غرب آسیا درباره چگونگی تسریع در منزوی سازی و نابودی رژیم صهیونیستی اظهار کرد: با گذشت بیش از هفت ماه از کشتار زنان، مردان و کودکان در غزه توسط رژیم صهیونیستی متاسفانه جامعه جهانی و ملت‌های اسلامی در برابر پایان دادن به این فاجعه ناتوان هستند و منفعلانه عمل می‌کنند. 

او افزود: موضع حاکم بر جامعه جهانی در برابر این فاجعه غیر منصفانه است و مراجع بین المللی مانند سازمان ملل و اتحادیه اروپا انفعال خود را نسبت به کشتار مردم فلسطین نشان داده اند و نوعی قطب بندی آشکار میان غرب و شرق پدید آورده اند.

هانی زاده تصریح کرد:متاسفانه کشور‌های اسلامی با داشتن یک چتر نهادی و پنجاه و هفت کشور در برابر صف آرایی ملت‌های غرب در برابر مردم غزه نتوانستند ساز وکاری مناسب تعریف کنند و سازمان همکاری‌های اسلامی تاکنون دو نشست برگزار کرده، اما نتوانسته به نتیجه قابل حصولی دست پیدا کند.

کارشناس مسائل غرب آسیا متذکر شد: به نظر می‌رسد که کشور‌های اسلامی باید یک نشست اضطراری در سطح سران برگزار و به کشور‌های اروپایی و آمریکایی نسبت به مواضع و عملکردشان نسبت به مردم غزه هشدار جدی بدهند که اگر همچنان به حمایت از رژیم کودک کش اسرائیل بپردازند پنجاه و هفت کشور اسلامی روابط خود را با آمریکا و اروپا باز تعریف خواهند کرد.

او تصریح کرد: بیست و دو کشور عربی و اسلامی همچنان مناسبات آشکاری با رژیم صهیونیستی دارند و باید در این شرایط روابط خود را با این رژیم قطع کنند و برای دستیابی به این امر باید اتحاد قاطعی میان رهبران کشور‌های اسلامی شکل گیرد تا یک گفتمان شرقی-غربی برای پایان جنگ غزه صورت گیرد و از زیاده خواهی اسرائیل جلوگیری شود. کشور‌های اسلامی باید از تمام ظرفیت خود برای پایان دادن به هژمونی آمریکا و اسرائیل پایان دهند.

کارشناس مسائل غرب آسیا متذکر شد: کشور‌های غربی طی هفت ماه گذشته تمام توان خود را برای حمایت از رژیم اسرائیل به کار گرفته اند، اما با توجه یه خیزش‌های دانشجویی در کشور‌های اروپایی به نظر می‌رسد یک سلسله گسل‌های خطرناکی در آمریکا و اروپا پیش آمده که ممکن است سران این کشور‌ها نسبت به سیاست‌های خود نسبت به رژیم صهیونیستی تجدید نظر کرده و تغییر جهت دهند.

او ادامه داد: به نظر می‌رسد که برآیند رایزنی‌ها میان رهبران آمریکا و اروپا این است که از کابینه بنیامین نتانیاهو عبور و کشتار‌ها را متوقف کنند. همان اتفاقی که اوایل دهه نود در بوسنی اتفاق افتاد در اسرائیل در حال پدیدار شدن است.

دولت نتانیاهو دچار بحران هویت شده/نیروهای حماس به مقاومت ادامه دهند

حسین کنعانی مقدم کارشناس مسائل بین الملل در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان در همین رابطه گفت: به نظر می‌رسد که امید چندانی به مجامع بین الملل در جایی که آمریکا در هر تصمیمی حق وتو دارد وجود ندارد.

کنعانی مقدم ادامه داد: دولت نتانیاهو به لحاظ بحران هویت و شکست‌های پی در پی در غزه و صحنه بین المللی هر لحظه امکان انحلال و سقوط دارد و ممکن است دولت بعدی جنگ و نسل کشی را تا حدودی متوقف کند.

او افزود: اکنون جنبشی در غرب و سراسر دنیا به راه افتاده و دانشجویان در مرکز تولد رژیم صهیونیستی جنبش اجتماعی بسیار قوی مشابه سال ۱۹۶۰ در آمریکا به راه انداخته اند و ادامه آن دولت آمریکا را وادار می‌کند تا حمایت‌های خود از رژیم کودک کش صهیونیستی را متوقف کند.

این کارشناس مسائل بین الملل  با اشاره به این مساله که نیرو‌های حماس باید به مقاومت خود در برابر اسرائیل ادامه دهند متذکر شد: اکنون یک انتفاضه جدید در حال شکل گیری است. همچنین باید فشار‌ها روی کشور‌های اردن و مصر برای بازگشایی مرز‌ها و ارسال کمک به مردم در منطقه رفح بیشتر شود.

باشگاه خبرنگاران جوان سیاسی سیاست خارجی